Op ontdekking

Het is alweer een tijdje terug dat ik wat geschreven heb, maar er is hier zoveel te doen en te zien dat er weinig tijd overblijft om achter de computer te kruipen. Momenteel moeten we op de bus wachten, dus dat geeft me wat tijd om jullie op de hoogte te stellen.

Na nog meer sightseeing in Bangkok, hebben we vorige week maandag de grote stad achter ons gelaten en zijn we op weg gegaan naar Kanchanaburi (Central Thailand). Dit stadje is onder andere bekend om zijn "Bridge over the river Kwai". Dinsdag zijn we vroeg opgestaan om het Erawan National Park te bezoeken. In dit park kun je heerlijk rondwandelen en genieten van de natuur. Maar het meest indrukwekkend zijn de watervallen. In totaal zijn er zeven niveaus en al klimmend en klouterend kun je bij al deze watervallen komen en... lekker zwemmen natuurlijk!

Het was een geweldige dag. We hadden al snel kennis gemaakt met Noa, een Israelisch meisje, dus die is met ons opgetrokken. En in de bus hebben we ook nog kennis gemaakt met Aviel, een zeer interessante Israelische jongen. Ik dacht dat alle Israeliers in Nepal zaten. Maar aangezien het daar nu behoorlijk koud is geworden zijn ook zij massaal naar Thailand getrokken. s' Avonds zijn we met zn allen uiteten geweest en dat was erg gezellig.

De volgende dag hadden we eigenlijk een dagtour geboekt waarbij we met een olifant de jungle in zouden gaan en nog allerlei plaatsen zouden bezichtigen. Dit werd alleen de avond ervoor gecanceld, dus toen zijn we maar op eigen houtje op pad gegaan.


'Ochtends zijn we naar de brug over de River Kwai gelopen en daarna hebben we (Ramona, Noa en ik) de trein naar Nam Tok genomen. Daar was een bekende waterval, maar die vond ik absoluut niet boeiend na het natuurschoon wat we de vorige dag aanschouwd hadden. Vervolgens zijn we naar de Hell Fire Pass gegaan. Tijdens WOII werden de prisoners of war (POW) door de Japanners naar Thailand gedeporteerd om hier dwangarbeid te verrichten. In een zeer korte tijd is een spoorbaan aangelegd van Thailand naar Burma, beter bekend onder de naam "Death Railway". De o.a. Engelse, Nederlandse en Australische gevangenen moesten onder erbarmelijke omstandigheden soms wel 18 uur per dag werken. Er zijn destijds dan ook veel mensen overleden. De Hell Fire Pass is een doorgang voor de spoorbaan die uit de rotsen is gegraven. De POW hebben deze pas zijn naam gegeven. Omdat men dag en nacht werkte, werd de pas 's nachts verlicht door fakkels wat deed denken aan Hell Fire. Het bijgaande museum was erg indrukwekkend en het was interessant om meer te leren over dit deel van de tweede wereld oorlog. Bij ons gaan de geschiedenisboeken over het algemeen niet verder dat wat er in Europa speelde in die tijd.

Donderdag hebben we de begraafplaats bezocht waar alle POW begraven liggen. Ik was echt verbaasd hoeveel Nederlanders daar liggen. Vervolgens hebben Ramona en ik de bus genomen naar Damnoen Saduak, een plaatsje dat bekend staat om zijn floating market. We wilden die nacht daar slapen zodat we de volgende ochtend de markt konden bezoeken voordat alle toeristen uit Bangkok arriveerden. Nu is dit plaatje dus echt alleen in de ochtend interessant en naast de floating market is er weinig te beleven. Daarnaast heb ik nog nooit zo'n lelijke stad gezien! Dus zijn we eind van de middag een ander stadje in de buurt gaan verkennen (Samut Sankram) waar we lekker gegeten hebben.

Vrijdag ochtend begon onze trip over de "drijvende markt" om 7:00 uur, en das best vroeg. Maar het was zeker de moeite waard. Het uitgestorven spookstadje bleek ineens toch wel heel veel inwoners te hebben die ons allemaal toeristische troep wilden verkopen. Er is weinig authentieks over, maar hier en daar kun je nog wel de longtail boats vol met groente en fruit zien. Het was een leuke belevenis en zeker de moeite waard!

Na de markt hebben we de bus naar Bangkok gepakt. Daar heb ik meer dan de helft van mn bagage voor lange termijn opgeslagen in de guesthouse waar we verbleven. Tijdens de trip naar Kanchanaburi had ik alleen een rugzak meegenomen en mn grote bagpack in Bangkok laten staan. Nu reis ik verder met alleen het hoogst nodige. Mn winterjas bijvoorbeeld, heb ik nu echt niet meer nodig ;)

Eind van de middag hebben we in Bangkok nog een cultureel programma bijgewoont, met typisch Thaise zang en dans. Dat was erg leuk om te zien. De dames zagen er prachtig uit in hun Thaise klederdracht!!!
'Avonds hebben we de trein gepakt naar Ayuthaya, althans, dat was het plan. Toen de trein stopte waren we in de veronderstelling dat we er nog niet waren omdat het station nog niet in zicht was. En tja, die trein stopt wel vaker in de middle of nowhere. Echter, toen de trein weer begon te rijden kwamen we erachter dat we toch echt ons station gemist hadden. We zaten achterin en de trein was gewoon heeeel erg lang. Oh oh, what to do? De volgende stop bleek een uur verder te zijn en het was al 22:00 uur. Toen hebben we de Lonely Planet er maar weer bijgepakt en wat bleek... Lopburi (het volgende stadje) was eigenlijk best interessant. Dus toen hebben we besloten dan maar daar een dagje te blijven.

Zaterdag hebben we in Lopburi doorgebracht en dat was zeer geslaagd! We hebben het paleis van King Narai (Phra Narai Ratchaniwet) bezocht. Hier was een leuk museum en inmiddels weet ik meer van de Thaise geschiedenis dan van mn vaderlandse geschiedenis ;) Ook de belangrijkste tempels konden we natuurlijk niet overslaan. Wat leuk is aan Lopburi, is dat het naast zijn Thaise inwoners ook een hele volksstam aan apen huisvest. Dat was dus continu opletten dat er niks uit mn tas gejat werd! Maar het was leuk om die beesjes overal te zien slingeren.

'Avonds hebben we de nachttrein naar Chang Mai genomen, het noorden van Thailand. Ayuthaya bezichtigen we wel een andere keer. We arriveerden vroeg in de ochtend, behoorlijk brak, want echt lekker slapen was er niet bij. Toch hadden we voldoende energie om de stad te gaan verkennen. In de trein hadden we een leuke jongen uit Nieuw Zeeland ontmoet, Ian genaamd, en hij is de hele dag bij ons gebleven. We hebben op de fiets de stad verkent en, alweer, tempels bezocht. Daarnaast zijn we naar een museum geweest waar de geschiedenis van Chang Mai centraal staat.

Vervolgens zijn we door de straten gaan slenteren over de zondagsmarkt. Chang Mai staat bekend om z'n Night Bazar, maar op zondag is er nog een extra markt die ook het bezoeken waard is. En toen stond ineens Aviel weer voor onze neus (die leuke Israelische jongen) en ook nog een ander meisje wat we eerder in Bangkok ontmoet hadden. De wereld is zo klein!!! Dus toen bevonden we ons weer onder de Israeliers. Zij waren van plan de volgende dag (vandaag) naar Pai te gaan, een stadje in het noord westen vlak bij Myanmar (Burma). En wij "moesten" met hun meegaan. Tja, dan heb je weinig keus. Dus nu hebben we onze plannen compleet omgegooid en wordt het geen kerst op het strand (want dan hebben we niet genoeg tijd om het noorden te ontdekken), maar vieren we kerst hier ergens in de buurt van Chang Mai. Dan gaan we naar een eiland voor oud en nieuw. Dus straks pakken we de bus naar Pai en zien we wat Thailand daar voor ons in petto heeft!

Zoals je wellicht merkt is een beetje flexibiliteit wel vereist tijdens deze manier van reizen, maar daar heb ik absoluut geen problemen mee. Iedere dag is een verrassing en ik geniet van elk moment!!!

xxx