Groeten uit Pokhara

Dit keer een bericht vanuit Pokhara, een mooi plaatsje bij het meer. Woensdag zijn we hier naartoe vertrokken met de Nepalese grayhound bus, wat eigenlijk al een verhaal op zich is. Je maakt de gekste dingen mee tijdens zo'n busreis!!! Bijvoorbeeld koeien op de weg waar je omheen moet slalommen... die beestjes zijn immers heilig hier dus die kunnen gaan en staan waar ze willen. Na een aantal roadblocks succesvol gepasseerd te hebben, zijn we 's middags in dit idyllische plaastje aangekomen. 's Avonds weer heerlijk gegeten, buiten aan de oever van het meer, en ik heb zelfs al mijn eerste ontmoeting met een gecko gehad op de wc (ik vind die beestjes super grappig, dus geen paniek). Tenslotte hebben we de avond afgesloten met een afzakkertje in Cafe Amsterdam, jawel!!! We konden het alleen niet te laat maken want de volgende dag moesten we weer vroeg op (3:30 uur om precies te zijn).

Donderdag ochtend zijn we om 4.15 uur vetrokken om de zonsopgang te bekijken. Ik heb al aardig wat mooie plekjes gezien, maar dit was wel een hoogtepunt... letterlijk en figuurlijk. We hadden uitzicht op prachtige bergtoppen bedekt met eeuwige sneeuw (voor de kenners onder ons: onder andere met uitzicht op Mt Fishtail) en gelukkig was het helder, dat zit namelijk nog wel eens tegen tijdens de moeson periode. Vervolgens hebben we boven op de berg ontbeten met wederom een prachtig uitzicht en zijn we daarna begonnen aan onze trekking naar Astam. Astam is een primitief bergdorpje waar onder andere een school staat, waar vrijwilligers van Cross Borders werken.

Ik heb op de weg er naartoe allerlei nieuwe vriendinnetjes gemaakt... kleine meisjes die op weg waren naar school. De tocht was fantastisch!!! Ik heb onderweg wel 4 liter water moeten drinken, want je zweet je kapot in die hitte. Nu kan dit ook te maken hebben met een lichte nadorst aan het begin van de ochtend... :) Ook moesten we ons wapenen tegen de bloedzuigers (is allemaal goed gegaan hoor) en zo kwamen onze net gekochte paraplus goed van pas, ook als bescherming tegen de zon.

Zwaar hijgend kwamen we in Astam aan en de kinders kwamen al nieuwsgierig om de hoek kijken. Het huisje waar we verbleven, naast de school, was geheel gebouwd in Nepalese stijl: vloer van klei, wel ramen maar geen ruiten (erg leuk als het 's nachts hard waait en regend), geen douche maar wel een kraantje om je aan te wassen... kortom lekker primitief!!! Back to basics. Maar wat hebben we gelachen. Er waren twee slaapkamers, dus het idee was om een jongens en een meidenkamer te maken. Met Rene en Ajay erbij zijn we met zn tienen en is de verdeling 50 / 50. Maar de kamer die wij meiden toegewezen hadden gekregen had maar 3 bedden en niemand had zin om op de vloer te slapen. (We hadden inmiddels al een aantal joekels van spinnen gespot.) Dus toen ontstond het volgende idee. Op de "jongenskamer" stonden 5 bedden op een rij. Als je die allemaal tegen elkaar aanschuift, kun je 1 groot bed creeren waar je best met zn 8ten in kan (alle vrijwilligers bij elkaar). Dus je begrijpt het al: een betere manier van group bonding kun je je niet bedenken!!! Als een stel pubers hebben we tot laat liggen giegelen in bed met zn allen. De tranen rolden over mn wangen van de lach :D

Helaas was het erg slecht weer geworden waardoor we door de stromende regen ons een weg terug naar de bewoonde wereld moesten banen. Eenmaal weer terug in Pokhara was ik zo compleet moe dat ik wel aan wat ontspanning toewas. Nu treft het dat je hier in Nepal heerlijke massages kunt krijgen, dus ik heb mijn lijf eens even verwend!!!

Inmiddels is het zaterdag. Gisteravond viel de stroom uit, dat gebeurt hier wel vaker, waardoor ik mn stuk niet kon afmaken. Vandaar dat ik vandaag weer even verder ga! We hebben weer een enerverende dag gehad. Eerst zij we bij een Tibetaans vluchtelingenkamp wezen kijken. We waren op de thee gevraagd door een leuk vrouwtje waar Rene wel vaker dingen voor doet. (Ook nu hadden we een berg kleding voor ze bij ons) Tibetaanse boterthee smaakt echter niet naar wat je ervan zou verwachten: een hele ervaring!!! Ook al was ik een van de weinigen die het best te drinken vond. Vervolgens zijn we naar de Tibetaanse school gegaan, waar ook regelmatig vrijwilligers geplaatst worden. Het was leuk om even met die kinders te spelen.

's Middags zijn we lekker het meer op gegaan, dus ik zit momenteel in een door mn kleding heen druipende bikini achter de computer. We hadden een hele grote waterfiets gehuurd met 7 personen. Eigenlijk leek het helemaal niet op een waterfiets maar goed... Het is wel heel stoer om met uitzicht op de Himalaya te dobberen en te watertrappelen!

Dit was het weer even voor nu!!!
Dikke kus van een bruin verbrande Sas