De projecten en eerste werkweek

Wat een week was dit zeg!!! Ik heb al zo veel meegemaakt... Jullie hadden de eerste foto's van het tasjes project al gezien, maar hierbij dan ook even het achterliggende verhaal. Mijn hoofdproject is om ervoor te zorgen dat de newspaper bags die de dames produceren, verkocht gaan worden aan shops en hotels in Thamel. Het tasje is eigenlijk een giftbag wat je als toerist gratis meekrijgt als je inkopen hebt gedaan. Je koopt dus niet het tasje zelf. Ik ga nu een marketing plan opstellen en mijn taak is om te zorgen dat er distributiekanalen ontwikkeld worden om de tasjes te verkopen. Het doel van dit project is om kansarme vrouwen, die bijvoorbeeld uit de vrouwenhandel afkomstig zijn, een baan en inkomen te geven zodat ze voor zichzelf en hun kinderen kunnen zorgen. De bedoeling is dat als het project goed loopt, ook een daycare centre voor de kinderen gestart kan worden.

Nu eenmaal in Kathmandu blijkt dat mijn takenpakket enigszins is uitgebreid. Er zijn namelijk twee andere projecten, Navyoti (een opvangcentrum voor geestelijk gehandicapte kinderen) en het SIRC (Spinal Injury Rehabilitation Centre) waar kinderen en patienten allerlei producten maken die ik wellicht in de tasjes van onze dames kan verkopen. Afgelopen week heb ik al deze projecten bezocht (zo kom je nog eens ergens) en komende week ga ik beginnen met het maken van een portfolio. Hierin worden alle producten die gemaakt worden, opgenomen en daarnaast wordt de portfolio voorzien van achtergrondverhalen en foto's van mensen die de producten maken. Het zal wel wat tijd gaan kosten voordat ik alle benodigde informatie heb, maar ik vind het heel erg leuk om me hier voor in te zetten!!!!


's Middags om 17:00 uur gaan we met z'n vijven (Martijn, Jelmer, Marja, Marieke en ik) naar Hamro Niwas. Dit is een kinderhuis voor weeskindertjes of kinderen die niet door hun ouders opgevoed kunnen worden. Ik heb twee groepjes kinderen die ik help met hun huiswerk. De kinderen zijn echt geweldig!!! Ik heb de eerste tekeningen en plakwerken al ontvangen... "to Saskia Miss" (zoals ze me hier noemen).

Als we naar onze projecten gaan, dan gebeurt dat op de fiets. Maandag had ik mijn eerste fietstocht en ik heb echt trillend en met kloppend hard op die fiets gezeten met ongeveer 10 bijna-dood-ervaringen per minuut. (Laat dit stukje maar niet aan oma lezen!) Had ik al gezegd dat ze hier links rijden??? Dat maakt het er alllemaal niet makkelijker op! Maar gelukkig ging het de tweede dag al beter. En moet je me nu eens zien... ik manouvreer me net als de Nepalezen tussen al het verkeer door, begrijp eindelijk hoe de kruisingen werken, en als je maar veel je bel gebruikt om te laten weten dat je eraan komt, komt alles goed! Ik ben al helemaal ingeburgerd.

Ik kom trouwens wel met een afgetraind lichaam thuis, want het fietsen (heuvel op, heuvel af) zorgt voor aardig wat lichaamsbeweging. En dat in combinatie met de warmte... Daarnaast slaap ik op de 5de verdieping, dus dat is trappen lopen!!! Eigenlijk komt dat wel goed uit want je kunt heerlijk eten hier, Mexicaans (joepie), Italiaans, Amerikaans... you name it they've got it!

Dan nu nog even een paar leuke verhalen om het leven in Kathmandu te illustreren. Dinsdag hadden Marja en ik 's middags wat extra tijd en zijn we naar de Swayambhunath Stupa geweest. Deze Stupa staat ook wel bekend als de Monkey Temple. Dat was echt geweldig!!! Complete apen families leven daar. Je moet eerst heel veel trappen oplopen om bij de tempel te komen maar het uitzicht is dan ook wel fenomenaal. Op de trappen hadden we kennis gemaakt met een paar schoolkinderen: super grappige jongentjes. De kinderen kwamen uit Thamel, dus toen wij weer een taxi geregeld hadden voor de terugweg, heb ik gevraagd of ze mee wilden rijden. Nou, dat hoefden we maar 1 keer te zeggen. Toen we ook nog eens langs hun school reden en al hun vriendjes konden zien dat ZIJ in de taxi zaten, kon hun lol niet meer op!!! Marja en ik hebben daar erg om gelachen.

Donderdag ben ik met Rene naar het SIRC gegaan, om alvast wat eerste contacten te leggen. Het SIRC is tevens de werkplek van Nicoline, zij geeft daar fysiotherapie. Omdat het te ver is om te fietsen, zijn we met de motor gegaan!!! STOER!!! Dat ritje op de motor was echt geweldig. In het begin vond ik het best wel een beetje eng (ik was nog maar net gewend om door het drukke verkeer te fietsen) maar toen we eenmaal onderweg waren was het echt heel leuk!!!

Afgelopen vrijdag was ook een heel leuke dag. De kinderen van Hamro Niwas krijgen op vrijdag geen huiswerkles, dus gaan we gewoon met ze spelen. Maar omdat het een feestdag was (dat is het hier ongeveer 365 dagen per jaar, maar goed) waren de meesten van ons vrij en zijn we ook eerder daar naartoe gegaan. Ik had 's ochtends een bespreking en had tot 14:00 uur op kantoor gewerkt, dus voor mij was het wel een heftig dagje. Die middag hebben we 4 potjes vollybal gespeeld! Alleen we hebben alles verloren :( Die kinderen zijn veel te goed! M'n t-shirt kon ik weer uitwringen...

Vrijdagavond was er een feest bij 1905 (waar ook het kantoor is). Overdag is het daar zo heerlijk rustig, maar toen we 's avonds aankwamen was er een vette party aan de gang. Wij konden met onze vrijwilligerspas gratis naar binnen, altijd handig. Maar we waren echt de enige blanken daar!!! De man - vrouw verhouding was ongeveer 20 - 1. Ik heb dan ook nog nooit zoveel sjans gehad. Op een gegeven moment was het gewoon niet leuk meer, maar gelukkig hadden we Jochem, bijgenaamd Big J, bij ons. Hij is van het formaat klerenkast, dus dan voel je je wel veilig. Aangezien we hier nog steeds te maken hebben met de moeson, leek de avond even in het water te vallen. De dansvloer was namelijk buiten en niet overdekt, en het begon me daar te regenen... Maar dansen in de regen is toch ook wel heel bijzonder. De afterparty in de Alfa of Golf tent is er niks bij (voor degenen die nu op Lowlands zitten)!!!

Gisteren zijn we met Ajay en zijn vrouw Suman naar Bhaktapur geweest. Uiteindelijk ging Bhimsen (onze Nepali teacher) ook nog mee! Erg handig, want zij konden ons mooi allerlei achtergrondverhalen vertellen. Omdat het Gaijatra festival (het koeien festival) nog steeds bezig was, was het heel erg druk in Bhaktapur. Deze stad ligt met de bus op ongeveer 40 minuten afstand (dus heel dichtbij) van Kathmandu en is een oude koningsstad. Je ziet nog heel veel mooie gebouwen uit vervlogen tijden, maar ook kleine straatjes en veel armoede.

Ik zal vanavond nog ff wat foto's plaatsen. In de internet shop waar ik nu zit, gaat het allemaal een beetje traag. Voorlopig zijn jullie weer ff bijgekletst. Tot snel weer, xxx Sas

PS: voor meer informatie over de verschillende projecten, zie de volgende websites:

www.shaktisamuha.org
www.navjyoti-nepal.org
www.sirc.org.np