Lang zal ik leven

Zaterdag was het dan zo ver: weer een jaartje ouder. Gelukkig heb ik optimaal van deze dag kunnen genieten. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat het de leukste verjaardag ooit was!!! Omdat we dit weekend weer een trip gingen maken, zaten we al vroeg aan het ontbijt wat inhield dat er om 7:00 uur 's ochtend al happy birthday voor me gezongen werd. Vervolgens vertrokken we om 8:15 uur met de bus. Maar niet zomaar een bus. Iedereen had zich ingezet om er een echt feest van te maken, de bus werd namelijk al snel versierd met slingers en balonnen. Maar dat was nog niet alles... Op een gegeven moment werd ik verzocht de achterkant van de bus maar eens goed te bekijken. Hadden ze een (vergrote) foto van me uitgeprint en op de achterkant van de bus geplakt met de tekst erbij "Saskia's birthday horn 3 times". Voor de gelegenheid hadden ze de foto uit Pokhara genomen waar ik in bikini opsta. Het hoofd van Nicoline, die ook op de foto stond, hadden ze tactisch weggewerkt (binnenkort komen de foto's, dat zal een hoop duidelijk maken). Anyway, die foto in bikini deed het erg goed bij de Nepalezen, waardoor al snel een behoorlijk grote groep mannen zich achter onze bus verzameld had. Dat was behoorlijk hilarisch kan ik je vertellen!!!

Toen de bus eenmaal onderweg was, kreeg ik mijn cadeau... een heel mooie armband met de inscriptie "ohm mani padme ohm" maar dan in het Tibetaans geschreven. Dit is de bekendste mantra, die het meest gebruikt wordt tijden de meditatie/ het gebed en het betekent "oh kleinood in de lotus, amen". En wat dat dan betekent mag je zelf bedenken! Ik ben er in ieder geval helemaal happy mee, want ik had hem al een keertje gezien samen met Marja, maar was toen niet in een koopbui. Gelukkig had Marja het goed onthouden!!!

Maar daar bleef het niet bij. Al snel kwamen de gebakjes tevoorschijn die Marieke stiekem de bus in had gesmokkeld. Dat was dus smikkelen en smullen. En de busrit werd al snel nog spannender, want dit keer waren we met een local bus. Hierdoor konden we ook op het dak van de bus gaan zitten! Dat was echt heerlijk. Lekker met je gezicht in de wind en een uitzicht... echt prachtig!!! En op de bus kun je dat veel intenser beleven dan wanneer je uit het raampje kijkt.

Begin van de middag zijn we in Bharabesi aangekomen, een klein stadje aan de Bhote Kosi rivier (hier volgt later meer over). Na de lunch en een kort bezoekje aan ons hotel zijn we gaan wandelen naar het ouderlijk huis van Ramesh (ook een medewerkers van Cross Borders). Dat was een behoorlijke klim, maar wel met een gewelig uitzicht over het land en de bergen. Onderweg kon ik nog snoepjes uitdelen aan kinderen die we tegenkwamen, want ik had flink inkopen gedaan voor mn verjaardag. Ook zijn we nog over de meest gammele brug ooit gelopen (lekker wiebelen). Na de heftige klim kwamen we helemaal bezweet boven, maar het was wel een goede voorbereiding voor aankomende week als we gaan trekken. De familie van Ramesh was erg gastvrij en het was heel interessant om te zien hoe mensen in de bergen leven!

Nadat we de berg weer afgedaald waren had iedereen behoorlijk honger gekregen. Maar toen had Ajay nog een verassing: Hollandse kaas!!! Wat is dat lekker :) Echt, je weet pas wat je mist, als het er niet is! Vervolgens hebben we Dahl Baht gegeten, een typisch Nepalees avondmaal. Dat was wel een beetje een tegenstelling met de foto's die ik inmiddels van mn moeder te zien heb gekregen. (Pa, ma, Barend en Elma waren die avond uiteten geweest en dat zag er 'iets' luxer uit). Maar ik heb die avond heerlijk genoten van alles! Ik lag wel vroeg op bed want ik was compleet uitgeput. Eigelijk kwam dat wel goed uit, want het hotel was niet echt om over naar huis te schrijven. Marja en ik waren de enigen die nog een beetje hebben kunnen slapen.

De volgende dag zijn we weer met de bus verder gegaan, dit keer naar de grens met Tibet bij het plaatsje Kodari. De rit was weer behoorlijk spectaculair omdat je vlak langs heel stijle afgronden rijdt. Nu denk je "dat zal wel goed gaan, ze rijden hier per slot van rekening iedere dag". Ware het niet dat er de dag daarvoor een bus in het ravijn gestort was, die wij dus nog konden zien liggen :s Maar wij zijn heel aangekomen en het was leuk om in Kodari een kijkje te nemen. Officieel ben ik al even in Tibet geweest. Maar volgende maand ga ik samen met Marieke en Jelmer voor 15 dagen naar Tibet, dus dan stelt dit eigenlijk niet zo veel voor.

Na de lunch zijn we naar het Borderland Resort gereden en dat was echt een paradijs. Het hotel in Bharabise noemde Ajay de hell, maar dit was heaven. Gelegen aan de rivier met een overdonderend geluid van het stromende water en met overal prachtige bloemen en planten kan ik er ook geen ander woord voor vinden. Die nacht heb ik dan ook heerlijk geslapen! Maar 's avonds hadden we er ook wel weer een leuk feestje van gemaakt. Allereerst had Ajay ons het ijsklontjes-spel geleerd. Dan moet iedereen aan een tafel gaan zitten met zn t-shirt omhoog. Een persoon kruipt met een ijsklontje onder de tafel om het vervolgens tegen iemands buik te houden. Dan moet de rest raden bij wie dat ijsklontje tegen de buik gehouden wordt... Heb je het fout, dan moet je een adje drinken; heb je het goed, dan moet degene die het ijsklontje tegen zn buik had drinken! Met dit spelletje ging het bier alleen wel erg hard, waardoor we al snel over gegaan zijn op het "a relaxte tel spel". Ik ga niet eens proberen om het uit te leggen. Dat spelen we wel een keer als ik weer thuis ben ;)

De volgende dag was ook weer een groot feest, want toen zijn we gaan raften op de Bhote Kosi rivier. Tijdens de uitleg over wat je allemaal moet doen als je in het water valt en bijna verdrinkt en dat soort dingen had ik even zoiets van "jeetje, misschien best eng", maar als je aanmaal in de raft zit is het helemaal geweldig!!! Onze gids had al snel door dat het ons niet wild genoeg kon, dus die loodste ons door de meest heftige stukken van de rivier. Op een gegeven moment moesten de gidsen even gaan scouten, om te kijken of we een bepaald deel van de rivier wel konden nemen omdat er die nacht nogal veel water gevallen was. Het bleek geen probleem te zijn en het was dan ook een heftige "rapid" zoals zij dat noemen. Echt super!!! Tijdens een rustig stukje konden we gaan zwemmen en toen we bij de volgende rapid kwamen zei de gids dat we die ook wel zwemmend konden nemen. (Voor de duidelijkheid: we hadden wel reddingsvesten aan.) Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!!! Uiteindelijk heb ik toch maar de raft vastgehouden wat het ging er behoorlijk hard aan toe. Ik heb aardig wat slokken Bhote Kosi naarbinnen gekregen, maar ik had het zeker niet willen missen. Helaas gaan alle leuke dingen te snel voorbij en voordat ik het wist kwam ons raft avontuur alweeer ten einde. De bus stond ons op te wachten en de terugreis naar Kathmandu werd een feit. Dit keer zijn we in de bus gebleven in plaats van op de bus, want iedereen was bek af. En de rafts moesten ook terug naar Kathmandu, dus er was niet eens plek op het dak.

s' Avonds hebben we allemaal als een blok geslapen. Maar ja, wat wil je na zo'n onvergetelijk leuk weekend...