Trekken door Patagonie

Officieel ben ik al vanaf januari in het gebied dat zich Patagonië mag noemen. Maar nu ik de route naar het zuidelijkste stadje ter wereld aan het afleggen ben, voelt het pas echt als Patagonië. En wat is het hier mooi. Tja, ik lijk een beetje in herhaling te vallen, maar de foto’s spreken voor zich. Prachtige landschappen met bossen, meren, bergen, gletsjers en uitgestrekte wildernis wisselen elkaar af. Er zijn hier in het zuiden van Argentinië en Chili veel nationale parken (gelukkig is het beschermd gebied) en ieder park heeft zijn eigen karakter en bijzonderheden: een bezoekje waard dus.

Esquel: oude cipressen en een stoomtreintje
Na een klein weekje Chili heb ik de grensovergang terug naar Argentinië weer gemaakt. Het voelde meteen weer vertrouwd. De reis naar het zuiden is nu echt begonnen. Mijn eerste bestemming in Argentinië was Esquel. Dit plaatsje ligt zo’n 300 km onder Bariloche en ik heb daar twee heerlijke dagen gehad. Ik dacht dat het nu echt koud zou worden, maar het weer is super daar. Ik heb zelfs nog heel even in mn bikini aan het meer gelegen!
De eerste dag heb ik ’s ochtend een wandeling gemaakt naar een laguna (klinkt exotischer dan alweer een meer) en ’s middags heb ik een ritje gemaakt met “La Trochita”. Dat is de ouderwetse stoomtrein die in geheel originele staat is hersteld en waarmee je een mooie rit door de bergen kunt maken.
Ik zat in Esquel in een leuke hostel en had kennis gemaakt met een Frans en Nederlands meisje. Met zn drieën hebben we ’s avonds een waar feestmaal in elkaar getoverd. En dat ging gepaard met wat flessen wijn ;) We zaten met een leuke groep mensen aan de keukentafel: erg gezellig.
De volgende dag moest ik weer vroeg uit de veren om naar het nationale park te gaan: Los Alerces. Hier vind je cipressen – heel hoge bomen – die enorm oud zijn. Er staat er één die zelfs 2600 jaar oud is! Ik heb een boottocht gemaakt en een mooie wandeling door het park. In dat deel mocht je helaas niet zonder gids lopen en de begeleidende praatjes in het Spaans waren voor mij iets te hoog gegrepen. Dus ik heb me vooral beziggehouden met heel veel foto’s maken.

Via route 40 naar El Chalten
’s Nachts heb ik de bus gepakt naar El Chalten via route 40. Deze route is behoorlijk berucht omdat de weg niet geasfalteerd is. En ik kan je vertellen dat die busrit een hele bevalling was. Het zou al lang duren – 28 uur van zaterdag nacht 2:30 uur t/m maandag ochtend 6 uur - maar zondagavond kregen we een lekke band. En toen bleek dat ze in het vorige plaatje waar we gestopt hadden, al de reserveband hadden gebruikt. Toen moesten we dus wachten totdat er per jeep een andere band naar ons gebracht kon worden. Uiteindelijk werd om 5:30 uur de band verwisseld en kwamen we begin van de middag in Chalten aan (i.p.v. vroeg in de ochtend). En dan kun je daar nog eens bij optellen dat de helft van de bus vol zat met irritante Israëliërs. Alsof ze op schoolreisje zijn. Mijn tolerantievermogen is zwaar op de proef gesteld!
Inmiddels had ik heel erg buikpijn gekregen. Tja je eet slecht tijdens zo’n reis en je kan niet echt lekker liggen of slapen. De eerste dag in Chalten heb ik de rest van de dag op bed gelegen. Was echt niet leuk. Heb ‘s nachts ook nog veel pijn gehad, maar gelukkig voelde ik me de volgende dag beter.

Ik ben vroeg uit de veren gegaan en heb een mooie wandeling gemaakt naar Laguna Torres, met uitzicht op Cerro Torres (Cerro betekent berg). Ik wilde het rustig aan doen en dacht dat ik een makkelijke en korte wandeling had uitgezocht, maar ik heb die dag zo’n 20 km gelopen! Onderweg kwam ik nog een aardige NL vrouw tegen, waar ik ’s avonds wat mee ben gaan eten. We hebben een verrukkelijk restaurant ontdekt. El Chalten is een afgrijselijk depressief dorp waar bijna niks is, maar dit restaurantje maakte een hoop goed. De volgende dag ben ik weer een trek gaan maken, dit keer naar Cerro Fitz Roy. Maar Fitz Roy had er geen zin in die dag. Ik heb alleen maar wolken gezien. Het weer hier is echt raar trouwens. Ik heb de hele dag in de regen én de zon gelopen (zon in de rug, regen in t gezicht) en er staat zo veel wind dat je soms bijna niet vooruit komt.
Om 18:00 uur ging mn bus naar de volgende bestemming: El Calafate. Maar voor die tijd heb ik mezelf nog eens getrakteerd op een late lunch / vroeg diner bij dat geweldige restaurant. Je moet natuurlijk wel goed voor jezelf zorgen!

Perito Moreno: een heel coole gletsjer
Ongeveer de meest toeristische attractie in heel Patagonië is de Perito Moreno gletsjer. Met zn 60 m hoog, 5 km breed en 150 km lang kan ik je vertellen dat dat een heel indrukwekkende gletsjer is. Het werkt gewoon verslavend. Je kunt niet stoppen met kijken want ieder moment kan er weer een stuk ijs afbreken en met een oorverdovend geluid naar beneden storten. Ik was hier samen met Guy uit Engeland. Die zat in dezelfde hostel als ik en we hadden dezelfde bus, dus zijn samen opgetrokken. We hebben nog een boottocht gemaakt, zodat je heel dicht bij de gletsjer kunt komen. Echt de moeite waard.

El Calafate is trouwens een super leuk plaatsje. Veel beter dan El Chalten. Guy en ik zijn uitgebreid uiteten geweest (alweer) en we hebben onderzocht wat de lekkerste biefstuk is: bife de lomo of bife de chorizo. Nou, dus echt de lomo! De lekkerste, meest malse biefstuk ter wereld!

De volgende dag (vrijdag) wilde ik de vroege bus naar Puerto Natales (Chili) pakken, maar de tickets waren uitverkocht. Dat krijg je als je nooit reserveert of vooruit plant: dan gaat het ook wel eens mis. Maar niet getreurd. Toen heb ik lekker uitgeslapen en aangezien ik een activiteit voor de dag nodig had, ben ik weer eens wezen paardrijden. Een mooie manier om nog wat van de omgeving van El Calafate te zien.

Torres del Paine...
Momenteel ben ik in het Chileense dorp Puerto Natales. Dit is de gateway naar het nationale park “Torres del Paine”. Vandaag heb ik een relax- / regeldag en morgen ga ik aan een driedaagse trek door het park beginnen. Aangezien het hier veel regent zal dat nat, koud en doorbikkelen worden. Waar ga ik aan beginnen?!? Maar het schijnt een geweldige ervaring te zijn, dus dat gaan we dan maar eens onderzoeken :)