Sfeervol Mendoza & kleurrijk Salta

Wijntjes proeven en meer...
Vorige week maandagavond ben ik in Mendoza aangekomen. Deze stad, gelegen in de gelijknamige provincie, staat bekend om haar heerlijke wijnen. Mendoza zelf is een prachtig stadje dat me qua sfeer en uitstraling voor het eerst weer doet terugdenken aan Buenos Aires. Met haar prachtige parken, leuke winkels en boetieks, restaurants met terrasjes en bruisend nachtleven is Mendoza echt het bezoeken waard.

In de omgeving zijn veel bodega’s te vinden waar je natuurlijk de wijnen kunt proeven die daar vervaardigd worden. Dat leek mij een mooie activiteit, dus ik heb ’s middags een fiets gehuurd en ben naar twee verschillende bodega’s gegaan: Tempus Albus en Familia di Tommaso. De eerste bodega was super modern, op het luxe terras was lounge muziek te horen en alles zag er perfect gestyled uit. Maar de tweede bodega was wel mijn favoriet. Een Italiaans familie bedrijf, dat haar wijnen kleinschalig en alleen vanuit de bodega verkoopt (dus niet in de supermarkt te vinden), een ouderwetse sfeer en overal wijnvaten. En de wijnen waren heerlijk. Dus ik heb meteen even twee flessen ingeslagen: een Chardonney en een Malbec... hmmmm

Voor de volgende dag had ik bedacht dat ik naar de warmwaterbronnen zou gaan. Eenmaal bij het busstation bleek echter dat er geen bus (meer) ging die dag. Ik begreep het niet helemaal, maar mijn plan ging niet door. Gelukkig had mijn hostel een zwembad dus heb ik daar mijn relax dagje gehouden. ’s Avonds was er een pizza en tequila party, georganiseerd door het hostel. Ik had 2 Nederlandse meisjes ontmoet, dus wij zijn daar met zn drieën naartoe gegaan. Dat was een geslaagd feestje! Ik heb me trouwens niet aan de tequila gewaagd. Daar ben ik inmiddels oud en wijs genoeg voor ;) En daarnaast moest ik enigszins fit zijn voor de volgende dag, want ik had een excursie geboekt.

Op donderdag ben ik naar de High Andes gegaan (zo heette de excursie). Die bracht me naar via een prachtige route door de bergen naar de puente del Inca en naar de voet van de Aconcagua. De puente del Inca is een natuurlijke stenen brug. Daar vlakbij zijn warmwaterbronnen die – doordat er veel sulfaat in de grond zit – de omgeving helemaal geel gekleurd hebben. Een bijzonder natuurverschijnsel. De Aconcagua is de hoogste berg in heel het zuidelijk halfrond van wel 6962 meter hoog: de top van de Andes. Het was mooi om daar even een uurtje rond te lopen (dit keer even geen lange trekkingen). Ik heb die dag veel in de bus gezeten, maar het uitzicht was prachtig. Het deed me een beetje aan Tibet denken en dat was niet zo raar aangezien ik later hoorde dat de film “seven years in Tibet” daar is opgenomen.

Mn laatste dag in Mendoza had ik nog een excursie geboekt. Ik wilde nu eenmaal naar die thermale warmwaterbronnen. En als het me op eigen houtje niet lukt, dan maar met een excursie. Dat was een combinatie tussen wandelen, abseilen en tenslotte de bronnen. Al met al stelde het niet zo veel voor, maar ik heb toch lekker kunnen badderen.

Ziek :(
’s Avonds had ik de nachtbus naar Salta gepakt, waar ik om 16 uur aankwam. Dat was een helse rit want ergens die dag had ik wat verkeerd gegeten. Nu kan ik je vertellen dat een wc in de bus niet bepaald comfortabel is. En daarnaast zat de norrit in mn backpack, die onderin de bus lag. De eerste middag/ avond in Salta heb ik dus niks gedaan, alleen op bed gelegen, heel veel norrit geslikt en met Juan Carlos gespeeld (de schele Siamese kat). Het regende toch pijpenstelen dus ik vond het best.

Koloniaal Salta
Gelukkig voelde ik me de volgende dag een stuk beter. Nog wel wat zwakjes, maar gelukkig had ik geen heftige buikkrampen meer. De zon begon weer te schijnen dus ik ben weer op pad gegaan. Eerst ben ik de stad gaan verkennen. Dat bleek een ware verrassing want Salta is een oud koloniaal stadje met prachtige gebouwen. Vervolgens ben ik met de teleférico (soort gondel) naar de berg San Bernardo gegaan waar vanuit je een mooi uitzicht hebt over de hele stad. En ‘s middags ben ik wezen paardrijden. Dat leek me een mooie manier om wat van de omgeving te zien zonder daar zelf te veel inspanning voor te hoeven leveren. Dit was wel echt één van de hoogtepunten. Ik had een prachtig wit paard met lekker veel pit. Toen we omkeerde om weer terug te gaan naar de ranch, zei de gaucho nog net: wel uitkijken hoor. En vervolgens stoven we in galop weg!!! Fantastisch :) Dat was trouwens volledig op initiatief van mijn paard, maar ik vond het prima. Dat geeft echt een kick. Oh, en ik had een cowboy hoed meegekregen, maar die zat een beetje los. Dus daar ging ik in galop, met één hand op mn hoofd om mn hoed vast te houden en in de andere hand de teugels. Jippikayee...

Op weg naar Bolivia
Mn laatste dag in Argentinië! Dat is wel raar hoor. Vanuit Salta had ik weer een excursie geboekt. Hiermee ging ik met een busje naar Purmamarca, een leuk plaatsje waar vanuit je de seven coloured mountain kunt zien. Vervolgens gingen we door naar Tilcare waar inca ruines zijn en waar een tempel prachtig is herbouwd. De eindbestemming was Humahuaca. Gelegen op 2939 meter kun je de hoogte hier al behoorlijk voelen. Dit plaatsje heeft een mooie kerk, een enorm monument en veel historie. Ik heb daar vooral lekker en gezellig zitten lunchen samen met Antonella. Met deze Italiaanse dame had ik in San Martin één nacht een kamer gedeeld, dus het was erg leuk om elkaar na zo’n tijd weer tegen te komen. De tour ging vervolgens weer terug naar Salta, maar ik ben in Humahuaca gebleven om vanuit daar de bus te pakken naar de grens met Bolivia.

Rond 18 uur kwam ik aan in La Quiaca. Van daaruit kun je lopend de grens oversteken naar Bolivia. Dat ging allemaal lekker soepel, maar wat een cultuur shock!!! Eenmaal aan de andere kant van de grens ziet het er wel heel anders uit. Alsof je van Nederland naar Nepal gaat. Heel bijzonder om meteen alle dames kleurrijk in klederdracht en met bolhoedje te zien lopen en op straat is het één grote bende en chaos. In die chaos heb ik wel de volgende bus kunnen regelen en ben ik veilig en wel aangekomen in Tupiza. Met een beetje zere schouders van mijn inmiddels veel te zware backpack, maar... ik ben in Bolivia!