Jullie sneeuw? Ik ook sneeuw!

… maar dan wel gecombineerd met een zonnetje en 30 graden :)
Gisteren heb ik een vulkaan beklommen. Dat is nog best een klus, maar het uitzicht als je eenmaal bij basecamp bent is fantastisch. En daar ligt dus eeuwige sneeuw...

Maar ik zal even bij het begin beginnen. Na mijn avontuur met Alejandro in Neuquen en een geweldig weekend bij zijn familie in Huingan-co (op de boerderij) werd het voor mij dan toch tijd om weer alleen verder te trekken. Het was heerlijk om een weekje de regie uit handen te geven en maar af te wachten wat er allemaal op mn pad kwam. Maar er zijn nog zoveel plekken die ik wil zien en dan begint het toch weer te kriebelen.

Vanuit Huingan-co ben ik naar San Martin de Los Andes gereisd. Dat ligt zo’n 200 km boven Bariloche, maar wederom in het Lake District. Toen ik daar aankwam was het koud met veel regen en wind: zo’n 15 graden. Ondanks dat kon ik wel al meteen zien dat San Martin een prachtig stadje is. Gelukkig klaarde het weer op en werd het na een dagje aanrommelen mogelijk om ook echt wat activiteiten te ondernemen.

Ik had er trouwens erg naar uitgekeken om weer lekker Engels te kunnen praten in de hostel. Das toch een stuk makkelijker en minder vermoeiend dan Spaans. Maar mijn nieuwe vriendinnen/ kamergenoten kwamen allebei uit Argentinië en hebben het hun missie gemaakt om mijn Spaans te verbeteren. Inmiddels heb ik ook een woordenboek op de kop getikt, dus dat wordt nog wat met mij!

Woensdag ben ik samen met Analia en Cynthia - de Argentijnse dames - naar een uitzichtpunt gewandeld (de mirador) en van daaruit zijn we verder gelopen naar een verlaten strandje dat zn naam eer aandoet: playa bonita. Ik heb die dag een condor (hele grote vogel) gezien en twee lama’s! In Chili schijnt het te stikken van de lama’s, maar de eerste keer zo’n beesie in het wild zien is toch erg bijzonder :)

Donderdag begon het kwik flink te stijgen. Dat leek mij een mooi moment om het meer (Lago Lácar) wat beter te bestuderen. Ik heb een boat tour geboekt en ben de hele dag op het water geweest met mooie tussenstops in het Parque Nacional Lanín, een enorm gebied overigens. Zo heb ik heerlijk aan de waterkant gepicknickt, ben ik naar een waterval gelopen en heb ik een kapelletje op een mini-eilandje bezocht. De fotograaf aan boord vond het gezellig om met mij op te trekken (aha) dus ik zat niet om een praatje verlegen.

Vrijdag was een dag van zware inspanning, namelijk de klim naar de vulkaan. Allereerst was het een hele tour om daar in de buurt te komen. Drie uur in de bus met slingerwegen. Toen ik gisteravond om 23 uur in de hostel terugkwam was ik dan ook echt aan het eind van mn Latijn. Maar het was een geslaagde dag. Bij het informatiecentrum waar je je moet registreren, kwam ik een Canadese vrouw tegen die de route ook alleen wilde lopen. Dus toen had ik meteen alweer een maatje. Zij bleek een ervaren hiker te zijn (woont in Rocky Mountains) dus dat was voor mij nog flink aanpoten. De foto’s spreken verder voor zich.

Inmiddels zit ik in een busstation in Villa de Agustura op mn volgende bus te wachten. Ik hoorde zojuist dat de bus minimaal een uur vertraging heeft. Dan is het toch weer ideaal dat ik mn laptop bij de hand heb: nu heb ik mooi de tijd om dit verhaal te schrijven.

Vanochtend was ik vroeg vertrokken zodat ik tussendoor wat tijd had om Villa de Agustura te verkennen. Ik heb mn grote rugtas ergens gestald en ben naar een... (je raad het nooit) ... meer gelopen. Ook hier is het landschap prachtig, maar ik heb nu wel erg veel zin om weer wat anders te gaan zien.
De volgende stop is Puerto Montt, in Chili. Daar wil ik vannacht slapen en dan morgen doortrekken naar het eiland Chiloe. Daar heb ik mooie verhalen over gehoord, dus ik ben benieuwd...